برای آدم‌های بر و بوم اندوهان اژدر، قصه از آنجا آغاز می‌شود که کسی یا چیزی، غصه می‌شود: فلانی هم غصه‌ایست. آنجا که بحرانی همه چیز را در خود فرو می‌برد و دیگر، آدم‌ها همان نیستند که بودند. داستان‌های این مجموعه در پی آن نبوده‌اند که مجموع شوند؛ از این رو، هر کدام از آنها به لحاظ نوع تخیل، زبان، روایت و آدم‌ها سرپای خود ایستاده‌اند و در عین چندگانگی نشان‌دهنده جابجایی آدم‌هاییست که رو به زوال دارند؛ افزون بر این، بوم داستان‌ها، جنوب ایران عنصریست که داستان‌ها را مجموع می‌کند تا نشانگر زوال آن زمین نیز باشد.