زمانی که سخن از پرداختن به کالبد شهر به میان می‌آید،این پرسش مطرح می‌شود که کالبد شهر چیست؟ ساده‌ترین جواب به این سؤال که تخصصی بیش از تجربه زندگی در شهر را نمی‌طلبد، این است: ساختمان‌ها و فضای مابینشان. پاسخ اخیر در ضمن سادگی، جامع و مانع است و در ترجمان آن به ادبیات حرفه‌ای و تخصصی مطالعات شهری، عبارت ”توده و فضا” مطرح می‌شود. اگر ایده‌آلی برای تنظیم رابطه توده و فضا در شهرهای کنونی ما در میان باشد، اولویت بخشی به وجه مکان بودگی آن‌ها به مثابه بستری برای زندگی انسان‌هاست. از این رو ”ارتقاء کیفی محیط زندگی شهروندان” هدفی غایی است که جای آن دارد در سامان بخشی به وضع کالبدی شهر به کمک تنظیم رابطه توده و فضا، دنبال گردد. در میان گستره کالبدی شهرها، آنچه سهم بیشتری را به لحاظ کمی و کیفی به خود اختصاص می‌دهد بافت مسکونی است. بر این اساس، از میان خیل پهنه‌های کالبدی شهر بافت های مسکونی برای تجربه‌ورزی در تنظیم رابطه توده و فضا با هدف فوق برگزیده شده‌اند.

کتاب حاضر بر این باور است که رابطه توده و فضا در بافت‌های مسکونی مقوله‌ای است قابل تنظیم و طراحی و نه امری دست چندم و تصادفی و لذا نمی‌توان آن را به حال خود رها کرد. بلکه نیازمند هدایت و کنترل کیفی مستمر است. بر این مبنا تنظیم رابطه توده و فضا تحت لوای یک نظام طراحی شده میسر است و نه یک طرح و خواه ناخواه معماران و طراحی شهری در ردیف اولین مخاطبان آن قرار خواهند گرفت.

مطالعه ۲۰صفحه ابتدایی کتاب