هنگامی که به زیست­ سیاست اشاره می‌شود بی­‌شک معانی چندگانه و متفاوتی به ذهن متبادر می‌شود. این امر تعجب‌برانگیز است، زیرا معنای لغوی این کلمه کاملاً روشن است. این کلمه بر سیاستی دلالت می­کند که به زندگی (یونانی: bíos) می‌­پردازد. اما این‌جا همان نقطه­‌ای است که مسئله آغاز می‌شود. آنچه برخی افراد واقعیتی کم‌اهمیت تلقی­اش می­‌کنند («مگر سیاست یکسره با زندگی سروکار ندارد؟») برای برخی دیگر معیاری است حاکی از طرد زندگی («سیاست همان جایی آغاز می‌شود که زندگی بیولوژیک به پایان می‌رسد»). نزد گروه دوم، سیاست فراسوی زندگی بیولوژیک است. از این دیدگاه «زیست‌­سیاست» باید پادآمیزه، یعنی ترکیبی از دو اصطلاح متضاد، در نظرگرفته شود. مدافعان این موضع ادعا می‌کنند که سیاست در معنای کلاسیک مربوط به کنش و تصمیم‌­گیری مشترک است و این دقیقاً همان چیزی است که از ضروریات تجربه‌ی بدنی و واقعیات زیست‌­شناختی برمی‌گذرد و قلمرویی از آزادی و تعامل انسانی را می­‌گشاید. کتاب پیش­رو در پی وضوح بخشیدن به این بحث است. زیست‌سیاست قلمرویی نظری و تجربی را برمی‌سازد که از مرزهای رشته‌های دانشگاهی متعارف عبور می‌کند و تقسیم کار آکادمیک سنتی و فکری را برهم ‌می‌زند. بنابرین این کتاب دو هدف دارد. از سویی، در پی آن است تا به‌طور نظام‌مند تاریخ مفهوم زیست‌­سیاست را مرور کند، و از سوی دیگر، درباره­‌ی ارتباط آن با مباحث نظری معاصر کندوکاو کند. توماس لمکه، استاد دانشگاه فرانکفورت، در این کتاب به تشریح آرای متفکران مختلف پیرامون زیست‌سیاست و نقادی آن‌ها می‌پردازد، از میشل فوکو، جورجو آگامبن و هارت ـ نگری گرفته تا آنتونی گیدنز، روبرتو اسپوزیتو، پل رابینو و بسیاری از متفکران متأخر دیگر.

مطالعه ۲۰صفحه ابتدایی کتاب