توماس برنهارد، نویسنده‌ی اتریشی، در داستان «قدم زدن» علت و سبب بروز دیوانه‌گی کارر، و نیز اندیشه به هستی و تفکر را موضوع خود قرارداده است. درون‌مایه بیماری روانی، جنون، که در اینجا چونان نتیجه‌ی اندیشیدن به
جهان و تفکر به نمایش گذاشته می‌شود از همان رمان نخستی ناش. «زمهریر» در آثار برنهارد نقش برجسته دارد. در قدم زدن یک منِ بی‌نام و ناشناس، که خود خاموش است و یا به ندرت به سخن درمی‌آید داستان را از زبان  شخص دوم روایت می‌کند که با راوی سخن می‌گوید و یا آنجه شخص سوم به شخص دوم گفته. کرانیگاه این داستان، فرم و زبان است تا ابلاغ محتوا . به نمایش گذاشتن اندیشیدن؛ تبدیل روندِ رنج‌بار اندیشیدن به زبان.

مطالعه ۲۰صفحه ابتدایی کتاب