پاییز باب همایون نام مجموعه داستانی است که محمد محمودی آن را به رشته تحریر در آورده است.

در معرفی این کتاب می‌‌خوانیم:

… دخترک بندِ یک قلب بادکنکی بزرگ به رنگ سرخ عاشقانه را در دست داشت. هر جای او را که نگاه می‌کردی یک خرده رنگ سرخ داشت: یک بلوز سفید با خال‌خال‌های سرخ، یک کمربند سرخ باریک با پاپیونی روی کمر، جورابِ کوتاه سفید با لبۀ ‌سرخ، کفش‌هایش هم سرخ و براق بودند. خیلی خوشحال به نظر می‌رسید؛ به گمانم یا به تولد دوستش می‌رفت یا از تولد او می‌آمد! شاید هم از داشتن این قلب سرخ بزرگ اینقدر خوشحال بود…

همچنین اسماعیل عباسی که که ویرایش ادبی این کتاب را برعهده داشته است، در ابتدای پاییز باب همایون می‌نویسد:

نوشته‌های ساده، جذاب، پرتصویر و خواندنی محمد محمودی بی‌تعارف مثل ماشین افسانه‌ای زمان خواننده را به هزارتوی زندگی محله‌های شهری در دوردست زمان می‌برند. محمودی که مهندس آرشیتکت است و مسلط به چم و خم معماری، بلد است در کنار صحنه‌های واقعی و ملموس، تخیلش را به خصوص درهاله‌ای از یاد مانده‌های آمیخته به ترس‌ها و سایه روشن‌های روزگارکودکی به کار بگیرد.

محمد محمودی، نویسنده این کتاب نیز در ابتدای آن اینگونه خود را معرفی می‌کند:

در ظهر روز بیست و پنجم فروردین ماه سال،۱۳۳۳ در ِ کوچه ِ پشت ِسدنصرالدین (امامزاده سید ناصرالدین) در خیابان خیام چشم به جهان گشودم، این کوچه حال شده ـ بصیرالعلومی ـ و آن وقت‌ها اسمش کوچه خورشید بود (آقای خورشید متمول محل بود و در پاچنار قنادی داشت)، در طبقه اول خانه‌ای که آجری بود با حیاط، باغچه پر درخت، حوض آب و پنجره‌های بلند چوبی. مادرم دوست داشت اسم مرا ـ امیر ـ بگذارد. ولی اداره ثبت اجازه نداد چون امیر لقب بزرگان و خانواده سلطنتی بود و در دوران بعد از کودتای ۱۳۳۲ جزو ممنوعات اداره ثبت احوال بود. دفتردار اداره ثبت به پدرم پیشنهاد داد ـ اسم مرا محمد بگذارند و همین شد نام من.

برای مطالعه صفحات نخست کتاب بر روی لینک زیر کلیک نمایید:

PDF کتاب پاییز باب همایون