«کتاب سینما اگر باشد (تاریخ تحلیلی سینمای پس از انقلاب)» همانگونه که از نامش پیداست می‌کوشد سیر تحولات دوران انقلاب و پس از آن را با دیدگاهی تحلیلی بیان کند. انقلاب اسلامی به عنوان یک پدیده تاریخی ساختار سیاسی ایران را تغییر داد. با این وجود باید اذعان کرد که دامنه این تاثیرات فقط در عرصه سیاسی باقی نماند و وارد عرصه‌های اجتماعی و اقتصادی نیز شد. سینما نیز به عنوان یک پدیده فرهنگی و اجتماعی از انقلاب اسلامی تاثیر فراوانی گرفت.

آنچه که مسلم است سینمای ایران پس از انقلاب اسلامی و با وجود محدودیت‌های فراوان در ابتدای انقلاب اسلامی و همچنین وقوع جنگ که هنر را به حاشیه راند، توانسته است جایگاه مناسبی در عرصه جهانی به دست آورد. با این وجود پاسخ به این سوال حیاتی است که این موفقیت ناشی از چیست؟ آیا تغییر مسیر سینمای ایران از بالا و از فیلمفارسی عامه‌پسند به سینمایی که باید نسبت به مسائل جامعه خود دغدغه‌مند باشد در ابتدای انقلاب اسلامی باعث دستاوردی چنین بوده است؟ یا این ذات سینمای ایران بود که پس از انقلاب مسیر دیگری در پیش گرفت؟ به عبارت دیگر این تغییر ناشی از فشاری از بالا، تغییر در سیاست‌ها و یا تغییر در ذات مخاطب بود و یا حرکت ذاتی سینمای ایران به حساب می‌آمد؟

مسئله سینما در دوران انقلاب و دوران پس از برپایی جمهوری اسلامی، دقیقاً مصداق پرسشی تراژیک بود. این که در نظام نوخاسته جایی برای هنر به ویژه سینما که سوغات فرنگ است وجود خواهد داشت یا همانند برخی کشورهای عربی / اسلامی جزو مظاهر کفر محسوب شده و ممنوع خواهد شد؟

کتاب «سینما اگر باشد (تاریخ تحلیلی سینمای پس از انقلاب» تلاش می‌کند تا به سوالاتی از این دست پاسخ دهد. نشر روزنه این کتاب را منتشر کرده و در اختیار مخاطبان قرار داد.

از دیگر کتاب‌های احمد طالبی نژاد می‌توان به «تهران در سینمای ایران» و «کاکتوس‌ها از تشنگی می‌میرند»