… پاورچین پاورچین به سراغ کیسه‌ی موش‌ها می‌روم. خدا را شکر؛ نگهبان خوابیده است. مشمایی دستم می‌کنم و از داخل کیسه‌ی اول دو تا موش ورم کرده بیرون می‌کشم. بویی شبیه تخم‌مرغ گندیده و شیر فاسد دل و روده‌ام را به هم می‌زند. با هر جان کندنی هست کیسه سوم و چهارم را هم باز می‌کنم. همین که دستم را داخل کیسه‌ی پنجم فرو می‌کنم، چیزی انگشتم را می‌گزد. درد بلافاصله توی مشتم می‌پیچد و مستقیم تا مخم راه پید می‌کند. با  عجله دستم را بیرون می‌آورم. موش چاق و چله‌ای از انگشتم آویزان شده است. سعی می‌کنم با تکان دادن آن را جدا کنم. اما لامصب دندانش را بیشتر فرو می‌برد. انگار می‌خواهد انتقام تیر و طایفه‌اش را یک جا از من بگیرد. با صدای آرام دو سه تا فحش بچه فلاحی می‌دهم و پایین تنه‌ی موش را زیر پاشنه‌ی کفشم می‌گذارم و انگشتم را به زور جدا می‌کنم. بعد با بی‌رحمی تمام جان نصف و نیمه‌اش را می‌گیرم. آن را داخل کیسه‌ی خودم می‌اندازم. درش را محکم می‌بندم و با نوک پا به طرف خوابگاه بر می‌گردم… در حالی که انگشتم بدجوری می‌سوزد و این سوزش مدام بیشتر و بیشتر می‌شود.
 

مطالعه ۲۰صفحه ابتدایی کتاب