فرض بگیرید یک کافی‌شاپ کنج خیابان، با ملحقاتش که همان آدم‌ها و صندلی‌ها باشند: صندلی‌هایی که برای خودشان از آدم، آدمترند و آدم‌هایی که گاه یک صندلی لهستانی زپرتی را می‌مانند: یک فضای شیک مدرن امروزی به شدت آشنا و در عین حال غریب، در کار شیئ‌واره کردن آدم‌ها و هویت‌بخشی به اشیا. این غرابت را تعمیم بدهید به متن، زاویۀ دید روایت، دیالوگ‌ها، مونولوگ‌ها، همه و همه را دگرگون کنید تا در سایۀ این آنارشی شیرین، به  دنیای درهم و برهم درون و بیرون آدم‌ها نقب‌ بزنید و آشکارش کنید. آثار کتاب،با طراحی‌های توکا نیستانی، به خوبی از عهدۀ انتقال حس و مفاهیم برآمده است.