اینجا ژاپن، سرزمین آفتاب عجیب‌ترین مردمانی دارد که تاکنون در عمرم دیده‌ام. مردمانی که شاید از زبان انگلیسی چیز زیادی ندانند اما از زبان انسانیت آنقدر می‌دانند که تا خیال‌شان از حال آدم راحت نشود، او را به حال خود رها نمی‌کنند. مردمانی که شاید اگر شاعر «از دیو و دد ملولم و انسانم آرزوست» سری به اینجا زده بود، به آنچه آرزویش بود، یعنی انسان، می‌رسید.