آن‌طور که گفت‌وگوهای این کتاب معلوم می‌کنند پولانسکی آدمی که بسیار مفتون فرصت‌هایی که رسانه‌ی سینما در اختیار قصه‌گو قرار می‌دهد است؛ و به عنوان بیش از یک مصاحبه‌گر این را نشان می‌دهد که ادبیات یا هنرهای زیبا نقاط ارجاعش نیستند – بلکه سینماست.