«یک مناظره‌ی سیاسی کهن» رمان چالش‌هاست. چالش میان زبان امروز و دیروز و چالش میان دیدگاه‏‌های سیاسی متفاوت که مناظره‏‌ای ابدی را رقم می‌‏زند؛ مناظره‏‌ای بی‌‏نتیجه که از گذشته تا اکنون و تا فرداها ادامه دارد. رمان از جعل واقعیت‌‏ها در بزنگاه‏‌های تاریخی لبریز شده تا آن‏‌جا که تاریخ با داستان می‌‏آمیزد کفه‌‏ی ترازو به نفع داستان سنگینی کند. و مناظرات به‏‌صورت توأمان و موازی با بزنگاه‌‏های تاریخی روایت می‏‌شود. نویسنده نخواسته دانای کل باشد تا بتواند حوادث را از زاویه‏‌ی دوربینِ موبایلِ راوی روایت کند. راوی به زبان امروز مناظره‌‏ای کهن را روایت می‌‏کند و نویسنده تمام تلاش خود را به کار گرفته تا بی‏‌طرفی و خونسردی راوی را حفظ کند.
شخصیت‌‏ها جز نقش حقیقی خود در تاریخ، نقشی مقابل دوربین راوی ایفا نمی‌‏کنند، میرزا تقی‏‌خان امیرکبیر نقش خودش را دارد و آقاخان هم، اما هر دو اسرار خود را دارند، اسراری که به نظر می‏‌رسد با توجه به علمِ خواننده به تاریخ بر او آشکار باشد، رازهایی که گاهی راوی از آن آگاه است و شخصیت ناآگاه و گاه برعکس اما این قاعده‏‌ای است که خواننده در ذهن خود متصور می‏‌شود. آمیختگی مرگ و زندگی در رمان، داستان را به نهایتی می‌‏برد تا راز نهایی آن‌‏جا بر همگان آشکار شود: راوی، شخصیت‌‏ها و خواننده.
 

مطالعه ۲۰صفحه ابتدایی کتاب